Η ανθρώπινη μιζέρια ζητά πάντα "κάτι το κατώτερο" σε δύναμη για να εκδηλωθεί. Είναι το κάθε ανθρωπάριο που θα λυώσει σα σκουλίκι κάποιον που έτσι θέλει να θεωρεί, για να ορίσει ότι εκείνος δεν είναι.
Το χέρι που λιθοβολεί ένα δυστυχισμένο δεν είναι ποτέ το χέρι του εξουσιαστή. Ασχετα αν εκείνος το έχει οπλίσει. Το χέρι που λιθοβολεί ένα κακομοίρη είναι ένας άλλος κακομοίρης πάντα.
Οι δοσίλογοι της κατοχής ήταν ανθρωπάκια που οι ίδιοι οι κατακτητές τους συχαινόντουσαν. Απλά τους χρησιμοποιουσαν.
Ο λαός που θα μεταμορφωθεί σε ρατσιστή στυγνό και θα ξυλοκοπάει όποιον έχει ένα διαφορετικό χρώμα, μια διαφορετικη γλώσσα, μια διαφορετική πατρίδα, θρησκεία, πίστη ή ιδεολογία, δεν είναι ο εξουσιαστής λαός.
Είναι ο εξουσιαζόμενος ανθρωπάκος που ξυλοκοπιέται από το πρωί ως το βράδυ στη ζωή του και στο πνεύμα του, από τους πιο πάνω και θα βγάλει την αθλιότητά του ξεσπώντας στον πιο αδύνατο.
Οπως είχε πει ο Μπρεχτ, δεν είναι οι καρχαρίες που σε τρώνε σ΄αυτό το κόσμο, από τους κοριούς δεν μπορείς να γλυτώσεις....
Η πολιτεία, οι πολίτες, ο πολίτης Χ που βαράει τη γυναίκα του και τα παιδιά του, ο πολίτης Χ που κοπανάει τα ζωντανά μέχρι θανάτου για πλάκα, ο πολίτης Χ που χτυπάει στη γωνία τον άστεγο, ο πολίτης Χ που ανοίγει το κεφάλι σ΄ενα μοναχικό μετανάστη στη γωνία, ο πολίτης Χ που χτυπάει στη πορεία τους συνανθρώπους του, αυτός ο πολίτης που τελικά βαράει ότι βρει μπροστά του εκτός από αυτό που θάπρεπε....